Maand: december 2015

In het Eindhovens Dagblad:
(door Michel Teeuwen, stadsredactie ED)

Ze hebben er schoon genoeg van, de actieve werkgroep Fijne Buurt in de omgeving Gerardusplein. Het moet afgelopen zijn met de huiseigenaren die het niet al te nauw nemen met wet- en regelgeving, die zich niets aantrekken van de leefbaarheid en hun panden vol zetten met Polen of studenten. En wie er wat van zegt, wordt in sommige gevallen nog bedreigd ook. Dat zegt voorzitter Wim Raaymakers van buurtvereniging Gerardusplein Plus, tevens lid van Fijne Buurt.

Die ‘expertgroep’ is opgericht om de krachten van deskundige buurtbewoners, ervaringsdeskundigen vooral, te bundelen in de strijd tegen de huisjesmelkers. „Nu is dit nog een fijne buurt, met veel sociale contacten. Maar dat wordt wel bedreigd door een toenemend aantal woningsplitsingen en kamerverhuurpanden. Daar komen mensen te wonen die geen contacten met buren willen en niet meedoen aan activiteiten. Begrijp ons goed, we hebben niks tegen kamerverhuur, maar beperkt en verspreid, niet op deze schaal. En dan worden we als buurt en buurtvereniging wel door de gemeente gevraagd mee te doen aan de participatiemaatschappij. Moet het hier dan eerst uit de hand lopen zoals vroeger in Woensel-West of de Bennekel, voordat er bijvoorbeeld een kamerverhuur quotum wordt uitgevaardigd?”, vraagt Raaymakers zich af.

„Veel van de kamerverhuur is bij de gemeente niet eens bekend, omdat het illegaal gebeurt, zonder vergunning”, vertelt de voorzitter. „We hebben dat enkele jaren geleden geïnventariseerd. Toen zag je dat in werkelijkheid het dubbele aantal panden is gesplitst. Dat wil zeggen dat er op de 850 inwoners in onze buurt 100 extra huishoudens zijn, zonder vergunning.”
Er iets van zeggen tegen de eigenaar is niet altijd eenvoudig, vertellen ook de andere leden van de werkgroep. Zij blijven anoniem, uit angst voor hun buren of huiseigenaren. Een voorbeeld: de buurman die net na een van de leden van de werkgroep het huis koopt, blijkt er illegaal kamers te gaan verhuren. Hij vraagt bovendien of ze problemen heeft als hij een schuurtje op de erfafscheiding bouwt. Dan betaalt hij de nieuwe tuinmuur. Al snel na de bouw wordt het werk stilgelegd; er werden twee appartementen gebouwd in plaats van een schuurtje. De bouwput blijft, de muur komt er niet meer, alle verzoeken tot schadevergoeding worden afgewezen. De onderlinge sfeer is ijzig.

Raaymakers zou de kwestie graag aanpakken in samenwerking met de gemeente. „Zo hebben we dat hier met de hondenpoep gedaan en met het uitzoeken van nieuwe lantaarnpalen. Daarbij vond de gemeente in het begin ook dat we te hard wilden gaan. Maar uiteindelijk zijn we er samen uitgekomen. Dit zijn voorbeelden waaruit blijkt dat samenwerken met bewonersorganisaties loont. Er kunnen tijd, geld en minstens zo belangrijk, vertrouwen mee gewonnen worden. Dat zou ook moeten gebeuren bij de kamerverhuur.”

Wensen richting gemeente zijn er genoeg bij de werkgroep: duidelijke regelgeving van gemeentewege wat wel en niet mag, strenge handhaving liefst met een zwarte lijst van huisjesmelkers die geen vergunning meer krijgen, het opstellen van leefbaarheidstoetsen voor vergunningen met de buurt samen, één aanspreekpunt voor de buurt waar klachten bijgehouden worden, en ga zo maar door.
Maar zolang dat nog een toekomstdroom is, wil de werkgroep buurtgenoten ter zijde staan. „De regels zijn heel ingewikkeld, veel mensen weten niet wat ze daar mee aan moeten. We zijn een website aan het optuigen met veel informatie. Wat is kamerverhuur, wat is woningsplitsing, wanneer is het illegaal, wat kun je eraan doen, dat soort zaken. En als mensen er niet uit komen, kunnen ze altijd contact met ons opnemen.”

Wethouder Yasin Torunoglu kan wegens vakantie niet reageren. Hij is bezig met het opstellen van een nieuw bestemmingsplan woningsplitsing voor de hele stad. Daarmee moet overlast worden aangepakt.

Zie ook www.gerarduspleinplus.nl/werkgroepen.php
Hier vind je info over woningsplitsing en hoe we bezig zijn met het onder controle krijgen van illegale splitsingen en verhuur.

Ben je alleen tijdens de feestdagen en vind je het fijn om tweede Kerstdag samen met anderen door te brengen?
Dan nodig ik je uit voor een hapje en een drankje op 26 december van 14.00 tot 18.00 uur in de Hortensiastraat.
Gewoon een gezellig samen zijn met mensen die ook alleen zijn, informeel en kleinschalig.

Wil je erbij zijn? Geef je dan op!
Dit kan via de mail : marjocuppen54@gmail.com of bel naar tel.nummer 2115273
Als je wilt mag je 5 euro bijdragen.

Ik stuur in ieder geval een bevestiging terug.

Marjo Cuppen,
Zorg Samen Buurt

‘Je bent inderdaad maar een Treurige ouwe knorreboom’, dacht ik een week geleden toen ik jouw klaagzang las. ‘Je zou mijn plaats eens één dagje moeten innemen….’ Eerlijk gezegd was ik na de eerste alinea even gestopt met lezen en wenste ik dat de botte bijl aan je stam zou worden gezet. Dat de wortelrot zijn schimmeldraden tot je chagrijnige kruin zou laten opklimmen. Kaal voor altijd. Het zou je leren. Ha!
Gelukkig…

Ja ja. Je had ons allemaal om de tuin geleid. Gelukkig. Eerst een beetje narrig en neerbuigend doen om daarna een waarderende buiging zeggen te doen naar deze prachtbuurt. En terecht!
Van boven
Als haan hier boven op de toren van de kerk zie ik alles heel anders. Ik heb een prachtig uitzicht over de bomen en de rode daken in de wijk. En als je het over vroeger hebt: ik heb je in je prille jeugd zien wiegen in de wind. Een mager scharminkel tussen al die andere boomsprieten. En ja. Ik was jaloers op jullie. De honden piesten en poepten inderdaad aan jullie wortels. Er speelden kinderen. Ik heb, later in de tijd alweer, zwervers en geliefden zien schuilen onder jouw takken.
En vaak dacht ik ‘kon ik me maar even bevrijden van die punt van dat Christus kruis in mijn kont…’ En, ‘Wat zou het fijn zijn om te horen wat ze zeggen daar beneden, om ze te kunnen ruiken of voelen…’ Maar beuk, eerlijk is eerlijk. Jij bent jij. Ik ben wie ik ben. En daar ben ik apetrots op. Ik voel me een Pauw in het keurslijf van een windvaan.

Maar jij…en ik. Wij?
Jij staat met alle wortels in deze van hondenpoep bevrijde wijk. Ik sta altijd met mijn snavel in de wind. Soms, bij oostenwind valt mijn linker oog op de bakkerij…ooooh kon ik dat banket maar eens proeven. Kon ik maar eens in de werkkamer van Henk Loos op de koffie of bij de makelaar gaan kakelen. Binnenglippen bij de Zuidwester of Kusadasi waar ik met mijn rechter oog de mensen van het repair café zie. De tassen met Turkse tapenades. Kon ik maar één keer over het parkje fladderen als Leipe Leo met een buurtgenoot keuvelt… Ik hoor alleen het lachen en zie de buurtvergaderingen in de honden uitlaatstrook. Maar ik doe niet mee. Niet aan de weekmarkt. Niet aan het Koningsfeest. Niet aan de sport en speldag of de Winterbuurtborrel.

Ooit
Ik toren hoog en in stilte boven de buurt. Eenzaam maar verguld van trots. Het is denk ik een kwestie van gezichtspunt, barse boom van me. Een kwestie van geloof. Het trillen van klokgelui uit de kerktoren is verworden tot een schamel aanduiden van de tijd (als Jurgen tenminste het uurwerk bijhoudt…) Geen blijmoedig beieren meer. Nog niet. Maar het hangt in de lucht. Ooit krijgt de kerk weer een levendige vorm. Ik weet het zonder te zien waarom. En dan….zal ik kraaien van geluk….naar jou ouwe beste beuk!

Een warme kerst gewenst en wacht nog even met blad schieten. We krijgen hopelijk nog vorst in een zeker gelukkig nieuwjaar. Jouw haan.

Een oplettende buurtbewoner werd terwijl hij een dakkoffer op de auto aan het zetten was, aangesproken door 2 mannen die door de (goudenregen)straat liepen en overal aanbelden met de vraag of men lekker op vakantie ging en wie er op het huis past etc…Ze zeiden dit te doen i.v.m. sociale controle voor ouderen.

Ga NOOIT in op dit soort vragen, en sluit de deur. Wanneer u lastig gevallen wordt maak daar melding van bij de politie via 0900 8844.

Ooohh, nee hè! Al weer een feestje in het park? Pfff, houdt het nu nooit op?
In de 80 jaar dat ik hier nu sta heb ik van alles aan mijn bladeren voorbij zien trekken. Veertig, vijftig jaar geleden was het pas lekker rustig. Toen mochten gelukkig geen kinderen in mijn buurt op het gras spelen. Hemels was de tijd dat er nog vleermuizen in mijn kruin ondeugend konden zijn. Beter dan die piesende en kakkende honden die tegenwoordig in mijn aura komen. Eerlijk is eerlijk, die strook is wel een uitkomst.

Dit jaar was het trouwens echt bar en boos. Had ik zo gehoopt dat het theaterspektakel van vorige jaar voorlopig de laatste ‘dwaling’ zou zijn, dit jaar startte met een overweldigend koninklijke markt. Okay, okay, gelukkig stond ik met mijn statuur in het middelpunt en was ik ook nog eens mooi versierd maar wat een mierenhoop van kleedjes, kinderen, bier en plezier. Toen gelukkig even rust in de zomer en genoot ik van een welverdiende vakantie.

In het najaar ging het helemaal los. Bij de buurman in het park waren ineens allemaal sportende kinderen, een paar rare snuiters slingerden één of ander zot, zinderend zomerfeest op het plein en het toppunt was wel een compleet tentenkamp aan mijn wortels. Voor één of ander goed doel in India mocht je slapen in de buitenlucht en een vuurtje stoken onder een fonkelende maan. Ik was er zo langzamerhand wel helemaal klaar mee.

Lieve mensen, ook al ben ik een knorrige treurbeuk geworden, in mijn hart maak ik een diepe buiging voor jullie. Dag in dag uit zie ik jullie voorbij trekken. Ik zie idealisten en betrokken buurtgenoten die een zorgzame buurt opzetten, een buurtcorporatie bouwen, het kerkgebouw een nieuw leven geven, buurtprijzen binnen slepen, de beheerder van het buurthuis met liefde uitzwaaien en nog heel veel meer. Met respect en veel lol maken jullie er samen een mooie buurt van.

Fijne kerst allemaal.

Foto: Jeroen van Houtum

Een ode aan de treurbeuk in 2007 https://www.youtube.com/watch?v=jLM-MbFDtpA&feature=youtu.be